महिनावारी भोजन

‘दुवै जना क्रान्ति र मुक्तिका कुरा गरेरै नथाक्ने ! आहा ! क्या गजबको जोडी ।’ मेरो मात्र होइन, धेरैको टिप्पणी ।

छाउपडी प्रथाविरुद्ध उनीहरूले चलाएको अभियानबाट प्रभावित भएर धेरैले आफूलाई क्रान्तिकारी बनाए । केही संस्थाले उनीहरूको जोडीलाई नै सम्मान पनि गरे ।

ढल्कँदै गरेको त्यो साँझ त्यही जोडी नेपालगन्जको दिदीबहिनी भोजनालयमा देखियो । दिदीबहिनीद्वारा सञ्चालित दिदीबहिनी मात्र कार्यरत उक्त भोजनालयमा मानिसहरूको भिड नै लाग्ने गर्थ्यो । होटल, भोजनालयमा साँझपख कमै देखिने यो जोडीलाई मैले पहिलो पटक भेटेको थिएँ ।

“दाजु, आज कता आउनुभो त ?” मैले जिज्ञासा राखेँ ।

“खाना खाऊँ कि भनेर भाइ !” दाजुको सहज जबाफ थियो ।

“अनि भाउजू पनि ?” मेरो जिज्ञासा रोकिएन ।

“भाउजू नछुने भएकी छन् क्या ! यस्तो बेला उनले पकाएको खाना खान पनि भएन । मलाई त चल्छ भन्दा पनि उनी मान्दिनन् ।” दाजु सामान्य नै देखिए ।

दाजुलाई खाना थपेर गएकी बहिनीको पछाडि रगतको टाटो देखियो । दाइले भने त्यो दृश्य देखेनन् । भाउजूले देखिन् कि देखिनन् कुन्नि !